1 Samuël 20
01David vluchtte oet t profetenhoes bie Rama vandoan en hai kwam bie Jonatan: "Wat heb ik toch doan?" vruig e. "Woar heb ik verkeerd in west? Wat heb ik dien voader misdoan dat e mie om haals brengen wil?"
02"Gain sproake van!" zee Jonatan. "Doe zelst nait staarven. Heur ais, mien voader dut niks boeten mie om. Woarom zol hai dit den veur mie verswiegen? Nee, t is nait woar!"
03Mor David huil vol: "Dien voader wait hail best dastoe mie geern lieden magst. Doarom denkt e: Jonatan mout dit nait gewoar worden. Aans het e der mor verdrait van. Mor denk ter om, zo woar as de HEER leeft en zo woar astoe leefst, der is nog mor ain tree tussen mie en dood."
04"As ik wat veur die doun kin, den zeg t mor," zee Jonatan.
05"Luster," zee David. "t Is mörgen ja Duustermoan en den mout ik bie keunenk moaltied holden. Astoe t goudvindst, verkroep ik mie tot overmörgenoavend in t veld.
06As dien voader mie den mist, mostoe zeggen: 'David het mie oetdrokkelk vroagd of hai doalek noar zien stad Betlehem goan mog, omdat ze doar veur t haile geslacht t joarliekse ovverfeest hebben.'
07As hai den zegt: 't Is goud,' den bin ik vaaileg. Mor as e hoagels wordt, reken den mor dat e t vaast in kop het dit kwoad te doun.
08Wees traauw aan mie, want doe hest ja mit mie veur de HEER n verbond sloten. Mor as ter bie mie wat nait zuver is, moakstoe mie den zulm dood. Woarom zolst mie aan dien voader oetlevern?"
09"Hou kinst dat zeggen," zee Jonatan. "Zol ik die t nait vertellen as ik zeker wos, dat mien voader t in t zin haar om die dit kwoad aan te doun?"
10 "Wèl zel mie t overbrengen as dien voader die n haard antwoord geft?" vruig David.
11 "Kom, loat we noar boeten tou goan," zee Jonatan.
Mit heur baaident gingen ze t veld in.
12 Dou zee Jonatan: "Ik sweer die bie de HEER, de God van Israël, dat ik mörgen of overmörgen om distied mien voader oetheuren zel. As t ter veur die goud veurstaait, den zel k die zekerwoar n bosschop sturen en t die in vertraauwen zeggen.
13 De HEER mag mit mie doun, joa nog slimmer, as mien voader t in t zin het die dat kwoad aan te doun, zel ik die t zeggen en die goan loaten, zodast in vree votkommen kinst. De HEER mag mit die wezen, zo as hai ook mit mien voader west het.
14 As ik den nog in leven bin, zelstoe mie den nait God zien traauw bewiezen, zodat ik nait staarf?
15 Doe zelst nooit dien traauw aan mien hoes verbreken. Ook nait as de HEER dien vijanden aalmoal van eerde oetreud het."
16 Dou sloot Jonatan dit verbond mit t hoes van David: "De HEER mag David der aan holden."
17 Jonatan luit David vannijs sweren bie zien laifde veur hom. Zien laifde veur hom was ja hail groot.
18 "Mörgen is t feest van Duustermoan," zee e. "Den zelstoe mist worden, want dien stee zel leeg blieven.
19 Mor op daarde dag mostoe in elks gevaal noar t stee goan doarstoe die al ais eerder verkropen hest en doar bie dij dikke stain Haëzel zitten goan.
20 Den zel ik doar drij pielen bie langs schaiten, net of ik aargens op kuur.
21 Ik zel den tegen woapendroager zeggen: 'Zuik pielen op!' As k mit noadrok tegen hom zeg: 'Pielen liggen ja dichterbie! Pak ze!' kom den mor. Den is t vaaileg veur die en is der niks te doun. Zo woar as de HEER leeft.
22 Mor as ik tegen jong zeg: 'Pielen liggen veul wieder vot!' moak den dast votkomst, want den is t de HEER zulm dij die votstuurt.
23 Wat wie baaident overainkommen binnen, doar is de HEER veur aaltied getuge van."
24 David verkroop zok in t veld. Dou t Duustermoan worden was, ging keunenk aan toavel om te eten.
25 Hai ging op t stee zitten doar e aaltied zat, bie muur. Jonatan zat tegen hom over en Abner ging noast Saul zitten. David zien stee bleef leeg.
26 Dij dag zee Saul der niks van. Hai dochde: Der is hom wat overkommen. Hai is nait raain. Joa, dat zel t wezen: hai is onraain.
27 Mor dou doags nou Duustermoan David zien stee leeg bleef, vruig Saul aan zien zeun Jonatan: "Woarom het Isaï zien zeun guster nait, en vandoag weer nait mit ons aan toavel zeten?"
28 "David het mie oetdrokkelk permizzie vroagd," antwoordde Jonatan, "om noar Betlehem tou te goan.
29 Hai zee: 'Loat mie toch goan want ons haile geslacht het n ovverfeest in dij stad. Mien bruier het zulm zegd, dat ik kommen mos. Dat astoe t goud mit mie veurhest, loat mie den goan om mien bruiers op te zuiken.' Doarom is hai nait opdoagen kommen om bie keunenk te eten."
30 Dou wer Saul hoagels op Jonatan: "Doe miesgaster! Haar k t nait docht dastoe kaizen zolst veur zeun van Isaï? Doardeur hestoe diezulm en de schoamte van dien moeke tou schaande moakt.
31 Mor wait dit, zo laank as zeun van Isaï leeft, zelstoe en dien keunenkschop nait bestoan kinnen. Breng hom hier! Dood zel e!"
32 "Woarom toch? Wat het e den doan?" vruig Jonatan.
33 Mor Saul gooide zien spies noar hom, om hom dood te moaken. Dou wos Jonatan dat zien voader t vaast in t zin haar om David om haals te brengen.
34 Haildaal vergrèld ging e bie toavel vot. Doags noa Duustermoan at e niks, want hai haar verdrait om David en omdat zien voader hom, Jonatan, min behandeld haar.
35 Aanderdoagsmörgens ging Jonatan op tied t veld in zo as hai mit David ofproat haar. Hai haar n jonkje bie zok.
36 "Loop veuroet en zuik pielen op dij ik ofschait," bestelde Jonatan hom. Jong was nog nait bie hom vandoan, of doar schoot hai n piel over hom hèn.
37 Dou knecht bie t stee kwam doar Jonatan piel hènschoten haar, raip e hom achternoa: "Piel ligt wieder vot, ducht mie!"
38 Ook raip Jonatan hom achternoa: "Tou jong, opschaiten! Nait omzoezen!" Jonatan zien knecht pakte piel en kwam bie zien heer.
39 Jong wos naargens van, allenneg Jonatan en David wozzen woar of t om ging.
40 Jonatan gaf zien woapens aan knecht en zee tegen hom: "Breng ze noar stad tou."
41 Mit dat jong noar hoes tou ging, kwam David aan zuudkaant veurndag en hai boog zok drij moal daip omdeel in t stof. Dou vlogen ze mekoar om haals en reerden t oet. Op t lest bedapperde David zok.
42 "Goa in vree," zee Jonatan tegen David. "Wie hebben ja in de HEER zien noam sworen. De HEER zel tussen ons baaident in stoan, tussen dien en mien noageslacht, veur aaltied."
|
